Roald Dahl had een schrijfhut

Het gebeurt niet vaak dat ik wakker blijf voor een programma op tv maar gisteren was ik toch benieuwd naar 'Het uur van de wolf' op Nederland 2. Er werd immers een documentaire vertoond van Roald Dahl, mijn lievelingsauteur als kind. Ik denk nog altijd met veel plezier terug aan mijn kindertijd wanneer ik gretig zijn boeken verslond. Zelfs nu herlees ik ze soms en dan kan ik zo genieten van de manier waarop hij alles zo fantasierijk vertelt. Hij sleept je onmiddellijk mee met zijn verhalen en het is altijd weer een luxe-vlucht uit de dagelijkse realiteit.

Ik vroeg me af waar hij die eindeloze fantasie vandaan haalde en of hij er veel moeite voor moest doen. Uit interviews met familie en vrienden bleek al gauw dat hij een zeer charismatische man was die heel geboeid verhalen kon vertellen. Als je met hem sprak, wist je zelfs niet altijd of het nu waar was wat hij zei of compleet verzonnen. Hij bedacht ook verhalen die hij 's avonds aan zijn kinderen vertelde voor het slapengaan. Die verhalen resulteerden in bestsellers zoals Matilda, de GVR, de Heksen, Sjakie en de chocoladefabriek en vele anderen. Als je dit gemist hebt als kind, haast je dan naar de boekenwinkel of bibliotheek want zelfs voor volwassenen is het een ware belevenis om ze te lezen. Ik was echter vooral gefascineerd door zijn 'schrijfhut'. Die was speciaal gebouwd voor hem en bevond zich in de tuin. Het sprak voor zich dat niemand anders dan Mr Roald Dahl himself toegang had tot dit heiligdom. In de documentaire zie je hem plaatsnemen in de grote zetel die ooit nog van zijn moeder was geweest. Hij schenkt zichzelf een kop koffie uit, haalt diep adem en begint eraan. Schitterend beeld. Wie wil, kan een kijkje nemen in deze hut via onderstaande link.

http://www.roalddahlmuseum.org/discoverdahl/exploring/default.aspx

Welkom

De dag van vandaag, wanneer iedereen er maar op los lijkt te bloggen, kook- en dagboeken publiceert en over alles en iedereen een mening heeft, is het misschien een beetje achterhaald om met een blog te beginnen. Ik heb zelf enorm lang getwijfeld omdat ik het niets voor mij vond. Anderzijds verplicht ik niemand om mijn schrijfsels te lezen en is het misschien een goed idee om mijn schroom opzij te zetten en mezelf te verplichten hier af en toe toch iets online te zetten. Voor diegenen die hier toevallig voorbijsurfen en mijn pagina bekijken, wees welkom en voel je vrij om te bewegen doorheen mijn virtuele pagina’s. Ik kan je geen hoogstaand intellectueel genot bezorgen maar ik doe mijn best.

Liefs Lily